|
مطالب این صفحه توسط تیم فنی شرکت فروزان شعله تهیه گردیده است. کپی برداری و استفاده از مطالب به هر نحو تنها با ذکر منبع مجاز میباشد. |
بهینه سازی احتراق در مشعل
بخش سوم
سنسورهای Coe جهت اندازه گیری میزان مونوکسیدکربن و هیدروکربنهای نسوخته در گازهای حاصل از احتراق در واقع یک نسخه اصلاح شده از سنسورهای اکسیدزیرکونیوم هستند که قبلا جهت اندازه گیری اکسیژن استفاده می گردید.
این سنسورها در واقع مجموعی از عناصر حاصل از احتراق ناقص شامل هیدروژن (H2)، مونوکسیدکربن (CO) و هیدروکربنهای نسوخته (HC) را اندازه گیری و به صورت پارامتری با نام COe اندازه گیری مینماید.
با استفاده از Coe کنترل در بهینه سازی احتراق میتوان شرایط احتراق را در لبه شرایط احتراق استوکیومتری تنظیم نمود.
یکی از عواملی که به سیستمهای کنترل اجازه میدهد تنظیمات دقیقتری جهت رسیدن به این هدف انجام دهند زمان پاسخ سریع سنسورهای COe به وجود محصولات حاصل از احتراق ناقص در گازهای احتراقی است.
COe کنترل یک الگوریتم خود سازگار است که در هر نقطه از منحنی احتراق برنامه ریزی شده (منحنی های نسبت سوخت و هوا در نقاط مختلف کارکرد مشعل) ابتدا با کاهش هوای احتراقی در آن نقطه تا شرایطی که مقادیری از COe را در محصولات احتراق مشاهده کند و سپس افزایش اندک میزان هوای احتراق جهت قرارگیری در شرایط ایمن عملکرد خودرا انجام میدهد و پس از اتمام فرآیند ذخیره سازی اطلاعات ، در صورت تشخیص مقادیری از Coe در هر زمان ، سیستم به سادگی با افزایش هوا در موقعیت امن بعدی دوباره سازگار می شود. هر نقطه تنظیم نسبت سوخت و هوا در این سیستم دارای هشت ساعت عمر است و پس از آن دوباره نقاط تنظیم می شود.
با توضیحات فوق غیر قابل باور نیست که سیستمهایی که با فناوری COe کنترل بهینه گردیده اند با میزان اکسیژن 1% در گازهای حاصل از احتراق کار میکنند.
